• Τύπος:
  • Κατηγορία:

Επιστημονικά άρθρα

Επιστημονικά άρθρα

Η χρήση και η αξία του GPS στο σύγχρονο ποδόσφαιρο

 

του Δημήτρη Αγγελίδη

Αθλητικού Επιστήμονα εξιδεικευμένου στη χρήση των GPS

Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει αυξημένες απαιτήσεις σε τεχνικό και τακτικό επίπεδο. Αν προσθέσουμε την ποσοτική αύξηση των αγώνων αλλά και την συχνότητα των παιχνιδιών, τότε είναι επιβεβλημένη η συστηματική παρακολούθηση του φορτίου του ποδοσφαιριστή τόσο στην προπόνηση όσο και στον αγώνα.

Υπάρχουν δυο ειδών φορτία επιβάρυνσης. Το εξωτερικό φορτίο (External load) το οποίο ορίζεται ως το σωματικό φορτίο (σπριντ, απόσταση που έχει καλυφθεί, βάρη που έχουν σηκωθεί κλπ.). Αντίθετα το εσωτερικό φορτίο (Internal load) είναι η ατομική φυσιολογική και ψυχολογική απόκριση στο εξωτερικό φορτίο (Gazzano, 2019).

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για την παρακολούθηση του εξωτερικού φορτίου είναι το Global Positioning System (GPS). Το GPS είναι μια συσκευή η οποία τοποθετείται σε ένα ειδικό γιλέκο το οποίο φοράνε οι αθλητές κάτω από τα ρούχα της προπόνησης/αγώνα. Το βάρος του και ο όγκος του είναι μικρός και με αυτό το τρόπο δεν δημιουργούν κάποιο αίσθημα επιβάρυνσης ή ενόχλησης στον ποδοσφαιριστή και ως αποτέλεσμα είναι άνετο και ασφαλές να χρησιμοποιείται στις προπονήσεις και στους αγώνες.

Το GPS προσφέρει πολλές και διάφορες παραμέτρους για την παρακολούθηση του εξωτερικού φορτίου κάθε ποδοσφαιριστή. Μερικές από τις πιο δημοφιλής παραμέτρους που χρησιμοποιούνται στο ποδόσφαιρο είναι:

  • Απόσταση που έχει διανύσει ο ποδοσφαιριστής (Total Distance). Συνήθως μετριέται σε χιλιόμετρα
  • Μέγιστη ταχύτητα
  • Ζώνες ταχύτητας: Περπάτημα (0-7 χλμ.), Τρέξιμο σε χαμηλή ταχύτητα (7-13 χλμ.), Τρέξιμο σε μέτρια ταχύτητα (13-18 χλμ.), Τρέξιμο σε υψηλή ταχύτητα (18-21 χλμ.) και Σπριντ (> 21 χλμ.) (Cummins et al., 2013)
  • Επιταχύνσεις (Acceleration)
  • Επιβραδύνσεις (Deceleration)
  • Συνολική επιβάρυνση (Total Load)
  • Απόσταση που έχει καλυφθεί με τρέξιμο υψηλής ταχύτητας (19.8 έως 25.2 χλμ.)
  • Απόσταση που έχει καλυφθεί με σπριντ (> 25.2 χλμ.)

Ειδικότερα για τις ζώνες ταχύτητας πρέπει να τονιστεί η ανάγκη διαφοροποίησης σε ενήλικους και ανήλικους ποδοσφαιριστές. Η χρησιμοποίηση ζωνών ταχύτητας από ενήλικες ποδοσφαιριστές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα για νεαρούς ποδοσφαιριστές. Οι νεαροί ποδοσφαιριστές έχουν μειωμένες σωματικές ικανότητες σε σχέση με τους ενήλικες με αποτέλεσμα οι ζώνες ταχυτήτων που χρησιμοποιούνται για τους ενήλικες αθλητές να μην είναι αντιπροσωπευτικές για τους ανήλικους (Harkness-Armstrong et al., 2021). Δυστυχώς στην βιβλιογραφία δεν υπάρχουν περαιτέρω έρευνες για τις ζώνες ταχύτητας σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, με τις περισσότερες έρευνες να χρησιμοποιούν δεδομένα από ενήλικες ποδοσφαιριστές. Ωστόσο οι ανήλικοι ποδοσφαιριστές λόγω των διαφορών στις σωματικές τους ικανότητες αλλά και στην βιολογική τους ωρίμανση χρειάζονται έναν εξατομικευμένο τρόπο υπολογισμού των ζωνών ταχυτήτων.

Μετά το τέλος της προπόνησης/αγώνα ο υπεύθυνος για τα GPS (συνήθως ο αθλητικός επιστήμονας ή ο γυμναστής) έχει πρόσβαση στα δεδομένα τα οποία μπορεί να αναλύσει. Τα σύγχρονα GPS έχουν και τη δυνατότητα παρακολούθησης του προπονητικού φορτίου ζωντανά ενώ εξελίσσεται η προπόνηση/αγώνας μέσω tablet ή κινητού, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα για ακόμα πιο άμεση παρακολούθηση του φορτίου για κάθε ποδοσφαιριστή και των λήψεων αποφάσεων άμεσα.

Η συλλογή δεδομένων από το GPS μπορεί να δώσει σημαντική ανατροφοδότηση τόσο στο προπονητικό επιτελείο μιας ομάδας όσο και στον γυμναστή όσον αφορά τις αποφάσεις για το προπονητικό φορτίο αλλά και την επιστροφή ενός τραυματισμένου ποδοσφαιριστή. Ο στόχος αυτής της ανατροφοδότησης είναι η μεγιστοποίηση της απόδοσης και η αποφυγή τραυματισμών. Παραδείγματος χάριν ο γυμναστής γνωρίζοντας τις παραμέτρους κάθε ποδοσφαιριστή από τον αγώνα μπορεί να σχεδιάσει την προπόνηση φυσικής κατάστασης μέσα στην εβδομάδα ώστε το προπονητικό φορτίο να είναι ισάξιο ή σχεδόν ίδιο με αυτό του αγώνα. Με αυτό το τρόπο οι αθλητές μπορούν να μεγιστοποιήσουν την απόδοση τους αλλά και να αποφύγουν τραυματισμούς λόγω μη έκθεσης σε υψηλές εντάσεις προπόνησης.

Με τη χρήση του GPS είναι επίσης εφικτή η ασφαλής επιστροφή ενός τραυματισμένου ποδοσφαιριστή στην αγωνιστική δράση. Αυτό μπορεί να γίνει με το να παρακολουθεί ο γυμναστής τις παραμέτρους από το GPS και με βάση αυτές να οδηγεί τον ποδοσφαιριστή στην σταδιακή επιβάρυνση ώστε να επανέλθει ομαλά χωρίς κίνδυνο να τραυματιστεί ξανά.

Επιπρόσθετα τα δεδομένα από το GPS βοηθάνε τον γυμναστή μαζί με το προπονητικό επιτελείο στον περιοδισμό της προπόνησης. Ειδικότερα στον μικρόκυκλο (εβδομαδιαία) το τεχνικό επιτελείο έχοντας σαν βάση τις παραμέτρους από το παιχνίδι προγραμματίζει τις προπονήσεις της εβδομάδας ανάλογα (π.χ. οι προπονήσεις τις ημέρες +3 και +4 μετά τον αγώνα είναι οι πιο απαιτητικές και ο σκοπός είναι να προσομοιάσουν τις παραμέτρους του αγώνα).

Αναμφισβήτητα η χρήση του GPS στο ποδόσφαιρο μπορεί προσδώσει πολλά οφέλη τόσο στην ίδια την ομάδα όσο και στους ποδοσφαιριστές. Στην χώρα μας η χρήση του GPS περιορίζεται κατά κύριο λόγο στις επαγγελματικές ομάδες. Ωστόσο λόγω του ότι υπάρχουν στην αγορά GPS τα οποία είναι αρκετά φτηνά, ακόμα και ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών μπορούν να τα αγοράσουν. Η χρήση του GPS μπορεί να δώσει μεγάλο πλεονέκτημα στον σύλλογο που τα χρησιμοποιεί αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά. Ένας αθλητικός επιστήμονας ή γυμναστής με εξειδίκευση στο GPS είναι απαραίτητος ώστε να ερμηνεύει ορθά και επιστημονικά τα δεδομένα που συλλέγονται.

 

 

Βιβλιογραφία

Cummins, C. et al. (2013) ‘Global positioning systems (GPS) and microtechnology sensors in team sports: a  systematic review.’, Sports medicine (Auckland, N.Z.). New Zealand, 43(10), pp. 1025–1042. doi: 10.1007/s40279-013-0069-2.

Gazzano, F. (2019) ‘WORKLOAD MANAGEMENT A Practical Guide to Workload Management & Injury Prevention in Sport’, p. 23.

Harkness-Armstrong, A. et al. (2021) ‘Determining age-specific velocity thresholds for elite youth female soccer players’, Science and Medicine in Football. Routledge, pp. 1–8. doi: 10.1080/24733938.2021.1991585.

Η τεχνική της στοχοθεσίας στην αύξηση της απόδοσης του ποδοσφαιριστή

Η τεχνική της στοχοθεσίας στην αύξηση της απόδοσης του ποδοσφαιριστή

   

    Η στοχοθεσία στον αθλητισμό (goal setting) αποτελεί μία πολύ σημαντική θεωρία κινήτρων για τη δραστηριοποίηση των αθλητών ώστε να γίνουν περισσότερο παραγωγικοί και αποτελεσματικοί.   

    Γιατί όμως οι στόχοι μπορούν να βοηθήσουν τον αθλητή -ποδοσφαιριστή  και να επηρεάσουν την απόδοσή του; Αρχικά, με το να ορίζει στόχους ο αθλητής εστιάζει την προσοχή του στο έργο που εκτελεί. Όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος η προσοχή εύκολα μπορεί να διασπαστεί και να παρεμβάλλονται άσχετες σκέψεις. Επιπλέον, η κατεύθυνση της προσοχής του προς ένα συγκεκριμένο στόχο τον οδηγεί να καταβάλει την αναγκαία προσπάθεια για να επιτευχθεί αυτός. Πρόκειται για μία διαδικασία κινητοποίησης της προσπάθειας που μπορεί να έχει θετική επίδραση και στην απόδοση. Ακόμη, εφόσον ο στόχος θεωρείται σημαντικός και έχει εσωτερικευτεί από τον αθλητή, αναμένουμε πως θα επιμείνει στην προσπάθειά που απαιτείται για την επίτευξή του, που εκ νέου θα οδηγήσει σε βελτίωση της απόδοσης. Συμπερασματικά:

  • Οι στόχοι σου πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι και παρατηρήσιμοι. Το να θέσεις π.χ ως στόχο “να γίνω καλύτερος παίκτης” είναι κάτι εντελώς αφηρημένο που δε μπορεί να σε βοηθήσει να δουλέψεις προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Προσπάθησε να βάλεις ένα στόχο που να μπορείς να αξιολογήσεις είτε με χρόνο, είτε με ποσοστά.
  • Οι στόχοι σου πρέπει να οριοθετούνται χρονικά. Πότε σκοπεύεις να κατακτήσεις το στόχο σου; Θα είναι μέσα σε ένα διάστημα δύο ή τριών εβδομάδων; Πρόσεξε πως τόσο ο καθορισμός πολύ στενών χρονικών ορίων όσο και πολύ μακροπρόθεσμων μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη διαδικασία. Επομένως προσπάθησε να δημιουργήσεις ένα σωστό χρονοδιάγραμμα.
  • Χρησιμοποίησε ένα συνδυασμό στόχων διαδικασίας, απόδοσης και αποτελέσματος. Οι έρευνες έχουν δείξει πως η στρατηγική πολλαπλών στόχων αποτελεί την καλύτερη επιλογή και πως αυτός ο συνδιασμός των τριών ειδών οδηγεί σε επιτυχή αποτελέσματα.
  • Οι στόχοι σου θα πρέπει να είναι σχετικά δύσκολοι προκειμένου να δουλέψεις σκληρά και ενδεχομένως να ξεπεράσεις τα όριά σου για να τους κατακτήσεις. Ωστόσο θα πρέπει πάντα να είναι και ρεαλιστικοί ώστε ο αθλητής να πιστεύει πως μπορεί να επιτύχει.
  • Να καταγράφεις τους στόχους σου και να αξιολογείς την πρόοδό σου. Το ρητό “out of sight out of mind” ισχύει σε αυτή την περίπτωση, επομένως οι στόχοι σου θα πρέπει να είναι καταγεγραμμένοι σε σημείο που να το βλέπεις καθημερινά π.χ. κάπου στο δωμάτιο σου. Εξαιρετικά σημαντική είναι η βοήθεια των προπονητών στην αξιολόγηση των στόχων που έχεις θέσει.

Ποια είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης για τους ποδοσφαιριστές;

Ποια είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης για τους ποδοσφαιριστές;

Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και οι προπονήσεις μπορούν να προκαλέσουν επαναλαμβανόμενες έκκεντρες συστολές (Ispirlidis et al., 2008) και δονήσεις ιστών (Friesenbichler et al., 2011) που μπορούν να οδηγήσουν σε μυϊκή βλάβη (δηλαδή, διάσπαση των δομικών πρωτεϊνών στις μυϊκές ίνες και / ή συνδετικών ιστών), επακόλουθη φλεγμονή των ιστών, καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου (DOMS) και αυξημένη αντιληπτή κόπωση (Cheung et al., 2003; Dugué, 2015). Οι αλλαγές στις συγκεντρώσεις δεικτών βλάβης των μυών στο αίμα [δηλ., κρεατινική κινάση (CK)] και φλεγμονώδεις βιοδείκτες [C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και ιντερλευκίνη-6 (IL-6)] που παρατηρούνται μετά την άσκηση σχετίζονται με την εμφάνιση του DOMS (Bishop et al., 2008; Banfi et al.,2009; Stacey et al., 2010; Leal Junior et al., 2011).Αυτές οι διαταραχές που προκαλούνται από την άσκηση μπορεί να οδηγήσουν σε προσωρινή μείωση της μυϊκής δύναμης (Brown et αϊ., 1997, Goodall και Howatson, 2008; Mackey et al., 2008), σε μία διαταραγμένη αίσθηση της θέσης των αρθρώσεων (Saxton et al., 1995; Paschalis et al., 2007), σε μείωση της φυσικής απόδοσης (Twist and Eston, 2009; Burt and Twist,2011) ή / και σε αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού (Cheung et al., 2003; Barnett, 2006).

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό για τους προπονητές και τους αθλητικούς επιστήμονες η βελτιστοποίηση της περιόδου ανάκαμψης , η καλύτερη
διαχείριση της μυϊκής βλάβης και η ανακούφιση του DOMS, της φλεγμονής, και της κόπωσης, επιτρέποντας έτσι στον αθλητή να αισθάνεται λιγότερο κουρασμένος , να μειώσει τον κίνδυνο τραυματισμού (Cheung et al., 2003; Soligard et al., 2016) και να δημιουργήσει καλύτερη προσαρμογή στο φορτίο προπόνησης (Meeusen et al., 2013).
Όσον αφορά τη συχνότητα προπόνησης των ελίτ αθλητών, μια σύντομη διάρκεια μεταξύ δύο προπονήσεων μπορεί να μην είναι αρκετή για να επιτευχθεί μια πλήρη αποκατάσταση (Barnett, 2006 · Minett και Duffield, 2014), που ορίζεται ως η επιστροφή στην ομοιόσταση διαφόρων φυσιολογικών συστημάτων (Hausswirth and Le Meur, 2011). Η αλληλεπίδραση μεταξύ του φορτίου προπόνησης, της επακόλουθης κόπωσης και της προσαρμογής είναι περίπλοκη (Fröhlich et al., 2014; Halson et al., 2014; Roberts et al., 2015) και μπορεί να διαμορφωθεί (θετικά ή αρνητικά) από τη στρατηγική αποκατάστασης (Minett και Costello, 2015). Επομένως, η επιλογή τεχνικών ανάκτησης είναι εξαιρετικά σημαντική για να καταστεί δυνατό ο αθλητής να «μπει» στην επόμενη προπόνηση ξεκούραστος, υγιής και χωρίς τραυματισμούς (Hausswirth and Le Meur, 2011).
Έχουν προταθεί διάφορα είδη παρεμβάσεων αποκατάστασης για να βελτιώσουν την αποκατάσταση μετά τη σωματική άσκηση (Barnett, 2006; Bishop et al., 2008; Robson-Ansley et al., 2009; Nédélec et al., 2013; Kovacs and Baker, 2014), συμπεριλαμβανομένων των εξής: τεχνικές συμπίεσης, όπως μασάζ (Kargarfard et al.,2016), συμπιεστικά ρούχα (Marqués-Jiménez et al., 2016), η βύθιση στο νερό (Leeder et al., 2012), η ηλεκτροδιέγερση (Bieuzen et al., 2014a), οι διατάσεις (Herbert and Gabriel, 2002), οι αντιφλεγμονώδεις παρεμβάσεις που βασίζονται στην έκθεση στο κρύο, όπως η κρυοθεραπεία (Costello et al., 2015) ή βύθιση σε κρύο νερό (Poppendieck et al., 2013) και η ενεργητική αποκατάσταση (Andersson et al., 2008). Ανάλογα με το χρονοδιάγραμμα και το περιβάλλον, αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν να στοχεύουν είτε σε κεντρικούς είτε σε περιφερειακούς μηχανισμούς (Minett and Duffield, 2014). Οι μηχανισμοί στους οποίους βασίζονται τα ευεργετικά αποτελέσματα της αποκατάστασης μπορεί να εξαρτώνται από την τεχνική. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές είναι κοινές διαδικασίες που προκαλούν μειώσεις στη μυϊκή βλάβη και τη φλεγμονή που προκαλείται από την άσκηση. Τέτοιοι μηχανισμοί επιτρέπουν τη μείωση του διαθέσιμου χώρου για οίδημα και το σχηματισμό οιδήματος, περιορίζοντας τη διάχυση υγρών στον παρενθετικό χώρο και διευκολύνοντας τη μεταφορά των μεταβολιτών / ουδετερόφιλων / βλαβών πρωτεϊνών από το μυ στο αίμα μέσω αλλαγών στη ροή του αίματος και της λέμφου (Barnett, 2006; Bishop et al., 2008; Robson-Ansley et al., 2009; Nédélec et al., 2013; Kovacs and Baker, 2014).
Σε έρευνα μετα-ανάλυσης (Olivier Dupuy et al., 2018), συγκρίθηκαν οι επιπτώσεις διαφορετικών ειδών τεχνικών αποκατάστασης μετά τη φυσική άσκηση σε DOMS, αντιληπτή κόπωση, φλεγμονώδη κατάσταση [ιντερλευκίνη 6 (IL-6), C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP)], και σε δείκτες μυικής βλάβης [κρεατινική κινάση (CK)]. Οι διαφορετικές τεχνικές αποκατάστασης ήταν οι: ενεργητική αποκατάσταση, διατάσεις, μασάζ, μασάζ σε συνδυασμό με διατάσεις, χρήση ενδυμάτων συμπίεσης, ηλεκτροδιέγερση, βύθιση, εναλλαγές ζεστό -κρύο με νερό, κρυοθεραπεία / κρυοδιέγερση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα το μασάζ ήταν η πιο αποδοτική παρέμβαση, προκαλώντας τα πιο σημαντικά οφέλη στο DOMS και στην αντιληπτή κόπωση, ανεξάρτητα από την κατηγορία των συμμετεχόντων (αθλητές, μη αθλητές κλπ). Επιπλέον, τόσο η χρήση ενδυμάτων συμπίεσης όσο και η βύθιση στο νερό προκάλεσε ένα σημαντικό θετικό αντίκτυπο στις ίδιες μεταβλητές αλλά με λιγότερο έντονο αποτέλεσμα. Η ενεργητική αποκατάσταση, η θεραπεία με εναλλαγές ζεστού -κρύου και η κρυοθεραπεία είχαν θετικό αντίκτυπο μόνο στο DOMS, ενώ το μασάζ σε συνδυασμό με το stretching επίσης προκάλεσε οφέλη στην αντιληπτή κόπωση. Οι άλλες τεχνικές δεν είχαν σημαντικό αντίκτυπο στα DOMS ή την κόπωση, αλλά είχαν κάποιες επιδράσεις στην κυκλοφορία των συγκεντρώσεων CK, IL-6 και CRP στο αίμα. Τέλος το μασάζ ήταν η πιο αποτελεσματική τεχνική αποκατάστασης μετά την άσκηση για τη μείωση των συγκεντρώσεων CK και IL-6 στο αίμα .

Επιμέλεια άρθρου: Ευάγγελος Μπεκρής

H σημασία της χρήσης συμπιεστικών ρούχων στην αποκατάσταση του ποδοσφαιριστή

H σημασία της χρήσης συμπιεστικών ρούχων στην αποκατάσταση του ποδοσφαιριστή

 

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ποδοσφαίρου, οι έντονες δραστηριότητες περιλαμβάνουν πολλές έκκεντρες συσπάσεις των μυών που έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε μυϊκή βλάβη η οποία όμως  είναι πολύ ευμετάβλητη μεταξύ των παικτών και των αγώνων (De Hoyo et al., 2016). Είναι προφανές ότι υπάρχει διακύμανση μεταξύ των ατόμων στις επιπτώσεις των μυϊκών βλαβών, και υπάρχουν ενδείξεις ότι η γενετική μεταβλητότητα μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο (Baumert, Lake, Stewart, Drust, & Erskine, 2016) με αποτέλεσμα  ορισμένοι ποδοσφαιριστές  να είναι πιο ευαίσθητοι στις συνέπειες που προκαλούνται (Pimenta et al., 2012).

Γίνε τώρα Gold Member (συνδρομητής) πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας!

Τα Gold Members (συνδρομητές) λαμβάνουν επίσης αποκλειστικές προσφορές στα προϊόντα του e-shop και όχι μόνο!

Θερμοκρασία και υγρασία περιβάλλοντος. Ποια είναι η επίδρασή τους στην αγωνιστική απόδοση των ποδοσφαιριστών;

Θερμοκρασία και υγρασία περιβάλλοντος.

Ποια είναι η επίδρασή τους στην αγωνιστική απόδοση των ποδοσφαιριστών;

 

­του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η σχετική υγρασία του αέρα, η θερμοκρασία και η ποιότητα του αέρα  έχουν αναγνωριστεί ότι επηρεάζουν την απόδοση στον ποδοσφαιρικό αγώνα (ποιότητα  και αποτέλεσμα του αγώνα). Μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βέλτιστη περιβαλλοντική κατάσταση για τους ελίτ ποδοσφαιριστές να εκτελέσουν σωματική δραστηριότητα αγώνων συμβαίνει σε θερμοκρασία  22 ◦C και με σχετική υγρασία κάτω του 60% . Επειδή σε αρκετές πόλεις που φιλοξενούν αγώνες, η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει τα επίπεδα ποιότητας αέρα , το ενδιαφέρον των μελετητών ήταν έντονο. Έτσι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε φάνηκε ότι η αύξηση κατά ένα τοις εκατό στη συγκέντρωση σωματιδίων στον αέρα (PM10) οδήγησε σε μείωση 0,021% στον αριθμό των μεταβιβάσεων των ελίτ παικτών σε γερμανικούς επαγγελματικούς αγώνες ποδοσφαίρου (Bundesliga) . Ερευνητές επεσήμαναν ότι συγκρίνοντας  παίκτες από την Bundesliga 2, με παίκτες από την Bundesliga 1.  (καλύτεροι παίκτες) φάνηκε πως οι τελευταίοι  μείωσαν περισσότερο τη συνολική απόσταση όταν έπαιξαν σε ζεστό (≥14 ◦C) από ό, τι σε ουδέτερο περιβάλλον (−4 έως 13 ◦C), αλλά διατήρησαν την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν σε δραστηριότητες υψηλής έντασης όταν απαιτείται.

Γίνε τώρα Gold Member (συνδρομητής) πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας!

Τα Gold Members (συνδρομητές) λαμβάνουν επίσης αποκλειστικές προσφορές στα προϊόντα του e-shop και όχι μόνο!

 

Αυτορρυθμιζόμενο ερωτηματολόγιο για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Αξιολογήστε εσείς και οι παίκτες σας την προπονητική διαδικασία!

Αυτορρυθμιζόμενο ερωτηματολόγιο για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές

Αξιολογήστε εσείς και οι παίκτες σας την  προπονητική διαδικασία!

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Έρευνες ταυτοποίησης και ανάπτυξης ταλέντων αναφέρουν ότι πρέπει να δίνεται περισσότερη έμφαση στην ανάπτυξη ταλέντων και όχι μόνο στην αναγνώριση αυτών.  (π.χ. Abbott & Collins, 2004; Phillips, Davids, Renshaw, & Pontus, 2010; Vaeyens, Lenoir, Williams, & Philippaerts, 2008). Η ύπαρξη υψηλών κινήτρων θεωρείται γενικά ως απαραίτητο χαρακτηριστικό επιτυχίας στο ελίτ επίπεδο (π.χ. Baker & Coté, 2003) και είναι πολύ σημαντικό για τους προπονητές να γνωρίζουν τη διακύμανση αυτών των κινήτρων των παικτών τους κατά την πορεία των προπονητικών κύκλων.

 Είναι λοιπόν σημαντικό να υπάρχει ένας τρόπος που θα καθοδηγήσει και θα αναπτύξει καλύτερα τους προπονητές και τους παίκτες και να συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα της ανάπτυξης των προγραμμάτων των αθλητών, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό νέων αθλητών που φτάνουν σε ελίτ ανταγωνιστικά επίπεδα στην ενηλικίωση. Ένα από τα ευρήματα πρόσφατης ποιοτικής έρευνας είναι ότι οι αθλητές που έχουν φτάσει στην κορυφή στα αθλήματά τους αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη μάθησή τους (π.χ. MacNamara, Button & Collins, 2010).

 

Γίνε τώρα Gold Member (συνδρομητής) πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας!

Τα Gold Members (συνδρομητές) λαμβάνουν επίσης αποκλειστικές προσφορές στα προϊόντα του e-shop μας και όχι μόνο!

H επίδραση της βιταμίνης D στην υγεία και την απόδοση των ποδοσφαιριστών

H επίδραση της  βιταμίνης D στην υγεία και την απόδοση των ποδοσφαιριστών

 

Στο παρελθόν, η βιταμίνη D συσχετίστηκε κυρίως με τη ρύθμιση του ασβεστίου και του μεταβολισμού του φωσφόρου. Τα τελευταία χρόνια, μετά την ανακάλυψη του υποδοχέα της βιταμίνης D (VDR) στους περισσότερους ιστούς, το ενδιαφέρον για το ρόλο που παίζει η βιταμίνη D στη γενική υγεία έχει αυξηθεί σημαντικά . Ανακαλύπτοντας ότι η βιταμίνη D ρυθμίζει πάνω από 900 γονίδια  του ανθρώπου έχει αλλάξει εντελώς την αντίληψη για την ένωση αυτή.Έχει αποδειχθεί ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, ενδοκρινικού και μυοσκελετικού συστήματος .

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Πλειομετρική προπόνηση στην άμμο ή στο γρασίδι ;

Πλειομετρική προπόνηση στην άμμο ή στο γρασίδι ;

Πως θα βελτιώσω περισσότερο την εκρηκτικότητα των ποδοσφαιριστών μου;

 

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Η πλειομετρική προπόνηση αποτελείται συνήθως από ασκήσεις κύκλου διάτασης -βράχυνσης που χαρακτηρίζονται από δράσεις πολλαπλών αρθρώσεων, γρήγορες  φάσεις και ομόκεντρες μυϊκές συστολές που ενισχύονται από το μυοτατικό αντανακλαστικό. Οι γρήγορες έκκεντρες μυϊκές δράσεις προκαλούν μυϊκή βλάβη και κατά συνέπεια μυϊκός πόνο και παροδική μείωση της δύναμης. Η πλειομετρική προπόνηση συνήθως εκτελείται σε σταθερές επιφάνειες (π.χ. γρασίδι και ξύλο), αλλά μελέτες έδειξαν ότι η πτώση μετά από άλμα στην άμμο προκαλεί λιγότερη μυϊκή βλάβη σε σύγκριση με αντίστοιχη σε  σταθερή επιφάνεια. Έχει βρεθεί μεγαλύτερη μείωση στη μέγιστη ισομετρική δύναμη μετά από 100 συνεχόμενες πτώσεις σε σταθερή επιφάνεια σε σύγκριση με την επιφάνεια της άμμου, ενώ ο μυϊκός πόνος και η συγκέντρωση κρεατινικής κινάσης ήταν χαμηλότερα στην άμμο.

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Φορτία φιλικών παιχνιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και η σημασία τους στον προπονητικό προγραμματισμό.

Φορτία φιλικών παιχνιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και η σημασία τους στον προπονητικό  προγραμματισμό.

 

Είναι προφανές ότι κατά τη διάρκεια του προπονητικού κύκλου της προετοιμασίας οι ομάδες σχεδιάζουν και πραγματοποιούν μία σειρά φιλικών παιχνιδιών για το «μοντάρισμα» της ομάδας τους. Όμως τα παιχνίδια αυτά προκαλούν σημαντικά φορτία που επηρεάζουν το  προπονητικό πρόγραμμα και ο εκάστοτε προπονητής -γυμναστής θα πρέπει να γνωρίζει το επίπεδο αυτών. Έτσι λοιπόν ερευνητές προσπάθησαν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα:

 

Φορτία Φιλικών παιχνιδιών Vs Φορτία διαφορετικών προπονήσεων…ποιες είναι οι διαφορές των φορτίων;

 

Οι ερευνητές κατηγοριοποίησαν τα προπονητικά προγράμματα σε διαφορετικού τύπου σύμφωνα με το στόχο (Campos-Vazquez & Toscano-Bendala, 2018):

Προπονήσεις τακτικής (TAC):

Αυτές περιελάμβαναν

  • Νευρομυϊκή ενεργοποίηση,
  • Παιχνίδια 11vs11 σε χώρο70 x 65 m.

Προπονήσεις φυσικής κατάστασης (FIT):

Περιελάμβαναν:

  • 30-45min γενική προπόνησης δύναμης (i.e. full squat, change of direction, core stability training)
  • Υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT),
  • Σετ τεχνικής και φυσικής κατάστασης,
  • Παιχνίδια μικρού αγωνιστικού χώρου.

 

Προγράμματα ενεργοποίησης πριν από αγώνα (ACTV):

 Οι προπονητικές μονάδες γίνονταν πριν την ημέρα του αγώνα και περιείχαν:

  1. Aσκήσεις τελειωμάτων με μέγιστη ταχύτητα
  2. 15-20min παιχνιδιών 11 vs. 11 σε χώρο 70 x 65m,
  • 15min στατικές φάσεις.

 

Προπόνηση  φυσικής κατάστασης (FIT-RES): (μετά από τη μέρα του αγώνα για τους παίκτες που δεν συμμετείχαν ή έπαιξαν λιγότερο από 45min) η οποία περιελάμβανε:

  • Υψηλής έντασης ασκήσεις με 6-12 επαναλήψεις των 15-30sec (επιταχύνσεις, αλλαγές κατεύθυνσης, άλματα) συνδυαστικά με τεχνικές δεξιότητες.
  • Παιχνίδια μικρού αγωνιστικού χώρου με τέρματα και τερματοφύλακες (5vs5) με ατομικό χώρο 90-120 m² ανά παίκτη, με 4 σετ των 4-5min με αποθεραπεία 2min ανάμεσα στα σετ.

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ Β μέρος: Ερυθροκύτταρα, Σίδηρος(Fe), Φεριτίνη

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ

 Β μέρος: Ερυθροκύτταρα, Σίδηρος(Fe), Φεριτίνη

Του Ευάγγελου Μπεκρή

Τα ερυθροκύτταρα, τα λευκοκύτταρα και τα αιμοπετάλια είναι μαζί με τα λεμφοκύτταρα και τα φαγοκύτταρα τα κύτταρα του αίματος.

Ερυθροκύτταρα

Ο προσδιορισμός του αριθμού των ερυθροκυττάρων είναι σημαντικός για τη διερεύνηση αναιμιών. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι τα  αφθονότερα κύτταρα του αίματος, μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς. Οι φυσιολογικές τους τιμές είναι:(A: 4.2-5.4 x 1.000.000/μl, Γ: 3,6-5 x 1000000/μl)

Τα ερυθροκύτταρα συμβαδίζουν με αιμοσφαιρίνη και αιματοκρίτη. Άτομα που ζουν σε μεγάλο υψόμετρο έχουν αυξημένο αιματοκρίτη, αιμοσφαιρίνη και αριθμό ερυθρών.

Σχετική ερυθροκυττάρωση και αύξηση αιματοκρίτη παρατηρούνται σε αφυδάτωση λόγω μείωσης όγκου πλάσματος.

Ο αριθμός τους αυξάνεται, μαζί με τη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης και αιματοκρίτη σε ντόπιγκ αίματος (μετάγγιση μεγάλου όγκου αίματος πριν από ένα αγώνα) ή μετά από ένεση ερυθροποιητίνης

Λευκοκύτταρα

Τα λευκοκύτταρα δείχνουν την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος, και ο αριθμός τους αυξάνεται σε περιπτώσεις λοίμωξης (λευκοκυττάρωση), ενώ όταν μειώνεται   ο αριθμός τους έχουμε λευκοπενία και καταστολή του ανοσοποιητικού.

Χρόνος ζωής των λευκοκυττάρων ποικίλει από 13- 20 μέρες.

Ο αριθμός των λευκοκυττάρων αυξάνεται για λίγες ώρες μετά από έντονη ή παρατεταμένη άσκηση

Φυσιολογικές τιμές: 5-10³/μl

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

 

Scroll to top