• Τύπος:
  • Κατηγορία:

Θέματα προετοιμασίας

Θέματα προετοιμασίας

Ποια είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης για τους ποδοσφαιριστές;

Ποια είναι η καλύτερη μέθοδος αποκατάστασης για τους ποδοσφαιριστές;

Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και οι προπονήσεις μπορούν να προκαλέσουν επαναλαμβανόμενες έκκεντρες συστολές (Ispirlidis et al., 2008) και δονήσεις ιστών (Friesenbichler et al., 2011) που μπορούν να οδηγήσουν σε μυϊκή βλάβη (δηλαδή, διάσπαση των δομικών πρωτεϊνών στις μυϊκές ίνες και / ή συνδετικών ιστών), επακόλουθη φλεγμονή των ιστών, καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου (DOMS) και αυξημένη αντιληπτή κόπωση (Cheung et al., 2003; Dugué, 2015). Οι αλλαγές στις συγκεντρώσεις δεικτών βλάβης των μυών στο αίμα [δηλ., κρεατινική κινάση (CK)] και φλεγμονώδεις βιοδείκτες [C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και ιντερλευκίνη-6 (IL-6)] που παρατηρούνται μετά την άσκηση σχετίζονται με την εμφάνιση του DOMS (Bishop et al., 2008; Banfi et al.,2009; Stacey et al., 2010; Leal Junior et al., 2011).Αυτές οι διαταραχές που προκαλούνται από την άσκηση μπορεί να οδηγήσουν σε προσωρινή μείωση της μυϊκής δύναμης (Brown et αϊ., 1997, Goodall και Howatson, 2008; Mackey et al., 2008), σε μία διαταραγμένη αίσθηση της θέσης των αρθρώσεων (Saxton et al., 1995; Paschalis et al., 2007), σε μείωση της φυσικής απόδοσης (Twist and Eston, 2009; Burt and Twist,2011) ή / και σε αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού (Cheung et al., 2003; Barnett, 2006).

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό για τους προπονητές και τους αθλητικούς επιστήμονες η βελτιστοποίηση της περιόδου ανάκαμψης , η καλύτερη
διαχείριση της μυϊκής βλάβης και η ανακούφιση του DOMS, της φλεγμονής, και της κόπωσης, επιτρέποντας έτσι στον αθλητή να αισθάνεται λιγότερο κουρασμένος , να μειώσει τον κίνδυνο τραυματισμού (Cheung et al., 2003; Soligard et al., 2016) και να δημιουργήσει καλύτερη προσαρμογή στο φορτίο προπόνησης (Meeusen et al., 2013).
Όσον αφορά τη συχνότητα προπόνησης των ελίτ αθλητών, μια σύντομη διάρκεια μεταξύ δύο προπονήσεων μπορεί να μην είναι αρκετή για να επιτευχθεί μια πλήρη αποκατάσταση (Barnett, 2006 · Minett και Duffield, 2014), που ορίζεται ως η επιστροφή στην ομοιόσταση διαφόρων φυσιολογικών συστημάτων (Hausswirth and Le Meur, 2011). Η αλληλεπίδραση μεταξύ του φορτίου προπόνησης, της επακόλουθης κόπωσης και της προσαρμογής είναι περίπλοκη (Fröhlich et al., 2014; Halson et al., 2014; Roberts et al., 2015) και μπορεί να διαμορφωθεί (θετικά ή αρνητικά) από τη στρατηγική αποκατάστασης (Minett και Costello, 2015). Επομένως, η επιλογή τεχνικών ανάκτησης είναι εξαιρετικά σημαντική για να καταστεί δυνατό ο αθλητής να «μπει» στην επόμενη προπόνηση ξεκούραστος, υγιής και χωρίς τραυματισμούς (Hausswirth and Le Meur, 2011).
Έχουν προταθεί διάφορα είδη παρεμβάσεων αποκατάστασης για να βελτιώσουν την αποκατάσταση μετά τη σωματική άσκηση (Barnett, 2006; Bishop et al., 2008; Robson-Ansley et al., 2009; Nédélec et al., 2013; Kovacs and Baker, 2014), συμπεριλαμβανομένων των εξής: τεχνικές συμπίεσης, όπως μασάζ (Kargarfard et al.,2016), συμπιεστικά ρούχα (Marqués-Jiménez et al., 2016), η βύθιση στο νερό (Leeder et al., 2012), η ηλεκτροδιέγερση (Bieuzen et al., 2014a), οι διατάσεις (Herbert and Gabriel, 2002), οι αντιφλεγμονώδεις παρεμβάσεις που βασίζονται στην έκθεση στο κρύο, όπως η κρυοθεραπεία (Costello et al., 2015) ή βύθιση σε κρύο νερό (Poppendieck et al., 2013) και η ενεργητική αποκατάσταση (Andersson et al., 2008). Ανάλογα με το χρονοδιάγραμμα και το περιβάλλον, αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν να στοχεύουν είτε σε κεντρικούς είτε σε περιφερειακούς μηχανισμούς (Minett and Duffield, 2014). Οι μηχανισμοί στους οποίους βασίζονται τα ευεργετικά αποτελέσματα της αποκατάστασης μπορεί να εξαρτώνται από την τεχνική. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές είναι κοινές διαδικασίες που προκαλούν μειώσεις στη μυϊκή βλάβη και τη φλεγμονή που προκαλείται από την άσκηση. Τέτοιοι μηχανισμοί επιτρέπουν τη μείωση του διαθέσιμου χώρου για οίδημα και το σχηματισμό οιδήματος, περιορίζοντας τη διάχυση υγρών στον παρενθετικό χώρο και διευκολύνοντας τη μεταφορά των μεταβολιτών / ουδετερόφιλων / βλαβών πρωτεϊνών από το μυ στο αίμα μέσω αλλαγών στη ροή του αίματος και της λέμφου (Barnett, 2006; Bishop et al., 2008; Robson-Ansley et al., 2009; Nédélec et al., 2013; Kovacs and Baker, 2014).
Σε έρευνα μετα-ανάλυσης (Olivier Dupuy et al., 2018), συγκρίθηκαν οι επιπτώσεις διαφορετικών ειδών τεχνικών αποκατάστασης μετά τη φυσική άσκηση σε DOMS, αντιληπτή κόπωση, φλεγμονώδη κατάσταση [ιντερλευκίνη 6 (IL-6), C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP)], και σε δείκτες μυικής βλάβης [κρεατινική κινάση (CK)]. Οι διαφορετικές τεχνικές αποκατάστασης ήταν οι: ενεργητική αποκατάσταση, διατάσεις, μασάζ, μασάζ σε συνδυασμό με διατάσεις, χρήση ενδυμάτων συμπίεσης, ηλεκτροδιέγερση, βύθιση, εναλλαγές ζεστό -κρύο με νερό, κρυοθεραπεία / κρυοδιέγερση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα το μασάζ ήταν η πιο αποδοτική παρέμβαση, προκαλώντας τα πιο σημαντικά οφέλη στο DOMS και στην αντιληπτή κόπωση, ανεξάρτητα από την κατηγορία των συμμετεχόντων (αθλητές, μη αθλητές κλπ). Επιπλέον, τόσο η χρήση ενδυμάτων συμπίεσης όσο και η βύθιση στο νερό προκάλεσε ένα σημαντικό θετικό αντίκτυπο στις ίδιες μεταβλητές αλλά με λιγότερο έντονο αποτέλεσμα. Η ενεργητική αποκατάσταση, η θεραπεία με εναλλαγές ζεστού -κρύου και η κρυοθεραπεία είχαν θετικό αντίκτυπο μόνο στο DOMS, ενώ το μασάζ σε συνδυασμό με το stretching επίσης προκάλεσε οφέλη στην αντιληπτή κόπωση. Οι άλλες τεχνικές δεν είχαν σημαντικό αντίκτυπο στα DOMS ή την κόπωση, αλλά είχαν κάποιες επιδράσεις στην κυκλοφορία των συγκεντρώσεων CK, IL-6 και CRP στο αίμα. Τέλος το μασάζ ήταν η πιο αποτελεσματική τεχνική αποκατάστασης μετά την άσκηση για τη μείωση των συγκεντρώσεων CK και IL-6 στο αίμα .

Επιμέλεια άρθρου: Ευάγγελος Μπεκρής

H σημασία της χρήσης συμπιεστικών ρούχων στην αποκατάσταση του ποδοσφαιριστή

H σημασία της χρήσης συμπιεστικών ρούχων στην αποκατάσταση του ποδοσφαιριστή

 

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ποδοσφαίρου, οι έντονες δραστηριότητες περιλαμβάνουν πολλές έκκεντρες συσπάσεις των μυών που έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε μυϊκή βλάβη η οποία όμως  είναι πολύ ευμετάβλητη μεταξύ των παικτών και των αγώνων (De Hoyo et al., 2016). Είναι προφανές ότι υπάρχει διακύμανση μεταξύ των ατόμων στις επιπτώσεις των μυϊκών βλαβών, και υπάρχουν ενδείξεις ότι η γενετική μεταβλητότητα μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο (Baumert, Lake, Stewart, Drust, & Erskine, 2016) με αποτέλεσμα  ορισμένοι ποδοσφαιριστές  να είναι πιο ευαίσθητοι στις συνέπειες που προκαλούνται (Pimenta et al., 2012).

Γίνε τώρα Gold Member (συνδρομητής) πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας!

Τα Gold Members (συνδρομητές) λαμβάνουν επίσης αποκλειστικές προσφορές στα προϊόντα του e-shop και όχι μόνο!

Θερμοκρασία και υγρασία περιβάλλοντος. Ποια είναι η επίδρασή τους στην αγωνιστική απόδοση των ποδοσφαιριστών;

Θερμοκρασία και υγρασία περιβάλλοντος.

Ποια είναι η επίδρασή τους στην αγωνιστική απόδοση των ποδοσφαιριστών;

 

­του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η σχετική υγρασία του αέρα, η θερμοκρασία και η ποιότητα του αέρα  έχουν αναγνωριστεί ότι επηρεάζουν την απόδοση στον ποδοσφαιρικό αγώνα (ποιότητα  και αποτέλεσμα του αγώνα). Μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βέλτιστη περιβαλλοντική κατάσταση για τους ελίτ ποδοσφαιριστές να εκτελέσουν σωματική δραστηριότητα αγώνων συμβαίνει σε θερμοκρασία  22 ◦C και με σχετική υγρασία κάτω του 60% . Επειδή σε αρκετές πόλεις που φιλοξενούν αγώνες, η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει τα επίπεδα ποιότητας αέρα , το ενδιαφέρον των μελετητών ήταν έντονο. Έτσι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε φάνηκε ότι η αύξηση κατά ένα τοις εκατό στη συγκέντρωση σωματιδίων στον αέρα (PM10) οδήγησε σε μείωση 0,021% στον αριθμό των μεταβιβάσεων των ελίτ παικτών σε γερμανικούς επαγγελματικούς αγώνες ποδοσφαίρου (Bundesliga) . Ερευνητές επεσήμαναν ότι συγκρίνοντας  παίκτες από την Bundesliga 2, με παίκτες από την Bundesliga 1.  (καλύτεροι παίκτες) φάνηκε πως οι τελευταίοι  μείωσαν περισσότερο τη συνολική απόσταση όταν έπαιξαν σε ζεστό (≥14 ◦C) από ό, τι σε ουδέτερο περιβάλλον (−4 έως 13 ◦C), αλλά διατήρησαν την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν σε δραστηριότητες υψηλής έντασης όταν απαιτείται.

Γίνε τώρα Gold Member (συνδρομητής) πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας!

Τα Gold Members (συνδρομητές) λαμβάνουν επίσης αποκλειστικές προσφορές στα προϊόντα του e-shop και όχι μόνο!

 

H επίδραση της βιταμίνης D στην υγεία και την απόδοση των ποδοσφαιριστών

H επίδραση της  βιταμίνης D στην υγεία και την απόδοση των ποδοσφαιριστών

 

Στο παρελθόν, η βιταμίνη D συσχετίστηκε κυρίως με τη ρύθμιση του ασβεστίου και του μεταβολισμού του φωσφόρου. Τα τελευταία χρόνια, μετά την ανακάλυψη του υποδοχέα της βιταμίνης D (VDR) στους περισσότερους ιστούς, το ενδιαφέρον για το ρόλο που παίζει η βιταμίνη D στη γενική υγεία έχει αυξηθεί σημαντικά . Ανακαλύπτοντας ότι η βιταμίνη D ρυθμίζει πάνω από 900 γονίδια  του ανθρώπου έχει αλλάξει εντελώς την αντίληψη για την ένωση αυτή.Έχει αποδειχθεί ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, ενδοκρινικού και μυοσκελετικού συστήματος .

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Πλειομετρική προπόνηση στην άμμο ή στο γρασίδι ;

Πλειομετρική προπόνηση στην άμμο ή στο γρασίδι ;

Πως θα βελτιώσω περισσότερο την εκρηκτικότητα των ποδοσφαιριστών μου;

 

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Η πλειομετρική προπόνηση αποτελείται συνήθως από ασκήσεις κύκλου διάτασης -βράχυνσης που χαρακτηρίζονται από δράσεις πολλαπλών αρθρώσεων, γρήγορες  φάσεις και ομόκεντρες μυϊκές συστολές που ενισχύονται από το μυοτατικό αντανακλαστικό. Οι γρήγορες έκκεντρες μυϊκές δράσεις προκαλούν μυϊκή βλάβη και κατά συνέπεια μυϊκός πόνο και παροδική μείωση της δύναμης. Η πλειομετρική προπόνηση συνήθως εκτελείται σε σταθερές επιφάνειες (π.χ. γρασίδι και ξύλο), αλλά μελέτες έδειξαν ότι η πτώση μετά από άλμα στην άμμο προκαλεί λιγότερη μυϊκή βλάβη σε σύγκριση με αντίστοιχη σε  σταθερή επιφάνεια. Έχει βρεθεί μεγαλύτερη μείωση στη μέγιστη ισομετρική δύναμη μετά από 100 συνεχόμενες πτώσεις σε σταθερή επιφάνεια σε σύγκριση με την επιφάνεια της άμμου, ενώ ο μυϊκός πόνος και η συγκέντρωση κρεατινικής κινάσης ήταν χαμηλότερα στην άμμο.

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Φορτία φιλικών παιχνιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και η σημασία τους στον προπονητικό προγραμματισμό.

Φορτία φιλικών παιχνιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και η σημασία τους στον προπονητικό  προγραμματισμό.

 

Είναι προφανές ότι κατά τη διάρκεια του προπονητικού κύκλου της προετοιμασίας οι ομάδες σχεδιάζουν και πραγματοποιούν μία σειρά φιλικών παιχνιδιών για το «μοντάρισμα» της ομάδας τους. Όμως τα παιχνίδια αυτά προκαλούν σημαντικά φορτία που επηρεάζουν το  προπονητικό πρόγραμμα και ο εκάστοτε προπονητής -γυμναστής θα πρέπει να γνωρίζει το επίπεδο αυτών. Έτσι λοιπόν ερευνητές προσπάθησαν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα:

 

Φορτία Φιλικών παιχνιδιών Vs Φορτία διαφορετικών προπονήσεων…ποιες είναι οι διαφορές των φορτίων;

 

Οι ερευνητές κατηγοριοποίησαν τα προπονητικά προγράμματα σε διαφορετικού τύπου σύμφωνα με το στόχο (Campos-Vazquez & Toscano-Bendala, 2018):

Προπονήσεις τακτικής (TAC):

Αυτές περιελάμβαναν

  • Νευρομυϊκή ενεργοποίηση,
  • Παιχνίδια 11vs11 σε χώρο70 x 65 m.

Προπονήσεις φυσικής κατάστασης (FIT):

Περιελάμβαναν:

  • 30-45min γενική προπόνησης δύναμης (i.e. full squat, change of direction, core stability training)
  • Υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT),
  • Σετ τεχνικής και φυσικής κατάστασης,
  • Παιχνίδια μικρού αγωνιστικού χώρου.

 

Προγράμματα ενεργοποίησης πριν από αγώνα (ACTV):

 Οι προπονητικές μονάδες γίνονταν πριν την ημέρα του αγώνα και περιείχαν:

  1. Aσκήσεις τελειωμάτων με μέγιστη ταχύτητα
  2. 15-20min παιχνιδιών 11 vs. 11 σε χώρο 70 x 65m,
  • 15min στατικές φάσεις.

 

Προπόνηση  φυσικής κατάστασης (FIT-RES): (μετά από τη μέρα του αγώνα για τους παίκτες που δεν συμμετείχαν ή έπαιξαν λιγότερο από 45min) η οποία περιελάμβανε:

  • Υψηλής έντασης ασκήσεις με 6-12 επαναλήψεις των 15-30sec (επιταχύνσεις, αλλαγές κατεύθυνσης, άλματα) συνδυαστικά με τεχνικές δεξιότητες.
  • Παιχνίδια μικρού αγωνιστικού χώρου με τέρματα και τερματοφύλακες (5vs5) με ατομικό χώρο 90-120 m² ανά παίκτη, με 4 σετ των 4-5min με αποθεραπεία 2min ανάμεσα στα σετ.

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ

Α μέρος: Αιμοσφαιρίνη, αιματοκρίτης

 

του Ευάγγελου Μπεκρή

 

Είναι πλέον αποδεκτό πως η αθλητική απόδοση εξαρτάται από αιματολογικούς και βιοχημικούς παράγοντες και η συχνή αξιολόγηση αυτών είναι μία απαραίτητη διαδικασία που δίνει σαφή πληροφόρηση για την κατάσταση του αθλητή μας. Έτσι δεν νοείται προετοιμασία, αγωνιστικές υποχρεώσεις και μεγιστοποίηση απόδοσης χωρίς ολοκληρωμένες, συχνές και  στοχευμένες αιματολογικές, βιοχημικές και ορμονικές εξετάσεις. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στην εξέλιξη της προπονητικής διαδικασίας και της απόδοσης είναι η κατάσταση σιδήρου στον οργανισμό του ποδοσφαιριστή. Το ερώτημα που προκύπτει είναι  το πως και με βάση ποιους δείκτες μπορούμε να έχουμε λεπτομερή εικόνα της κατάστασης αυτής. Έτσι όταν μιλάμε για την κατάσταση σιδήρου εννοούμε:

 

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΥ

  • Αιμοσφαιρίνη
  • Αιματοκρίτης
  • Σίδηρος
  • Ολική σιδηροδεσμευτική ικανότητα
  • Κορεσμός τρανσφερίνης
  • Διαλυτός υποδοχέας τρανσφερίνης
  • Φεριτίνη

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Η κινητικότητα (ευλυγισία) του ποδοσφαιριστή (Α Μέρος)

Η κινητικότητα  (ευλυγισία) του ποδοσφαιριστή (Α Μέρος)

 

του Μπεκρή Ευάγγελου

 

Η κινητικότητα (αλλιώς ευλυγισία) είναι η ικανότητα εκτέλεσης μεγάλου εύρους κίνησης μίας ή περισσοτέρων αρθρώσεων

Η ευλυγισία συμβάλλει αποφασιστικά:

 

  • στην τεχνική τελειοποίηση  των  κινήσεων  των  ποδοσφαιριστών.
  • στην αφομοίωση καινούργιων  κινητικών  δεξιοτήτων  και  στην  αύξηση  της  αθλητικής  απόδοσης του παίκτη
  • στην προστασία του  οργανισμού  από  κακώσεις  και  τραυματισμούς

 

Εξαρτάται από τη μυϊκή ελαστικότητα και την νευρομυϊκή συναρμογή. Η μυϊκή ελαστικότητα είναι η ικανότητα των μυών να επιμηκύνονται κάτω από την επίδραση μιας εξωτερικής δύναμης και να επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος, όταν αυτή πάψει να ενεργεί.

 

 

 

Γίνε τώρα Gold Member  πατώντας ΕΔΩ και διάβασε τη συνέχεια του άρθρου, αποκτώντας παράλληλα πρόσβαση σε ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστοσελίδας και λαμβάνοντας αποκλειστικές προσφορές!

Scroll to top